كِرَامًا كَاتِبِينَ
﴿۱۱﴾
كه نويسندگانى گرامىاند (۱۱)
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ
﴿۱۲﴾
آنچه مىكنيد مىدانند (۱۲)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
﴿۱۳﴾
بىگمان نيكان در ناز و نعمت [بهشتى]اند (۱۳)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ
﴿۱۴﴾
و بىگمان نافرمانان در آتش دوزخند (۱۴)
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ
﴿۱۵﴾
در روز جزا وارد آن شوند (۱۵)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ
﴿۱۶﴾
و از آن بدور [و در امان] نيستند (۱۶)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ
﴿۱۷﴾
و چه دانى روز جزا چيست (۱۷)
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ
﴿۱۸﴾
باز چه دانى كه روز جزا چيست (۱۸)
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ
﴿۱۹﴾
روزى كه هيچ كس، اختيارى در حق هيچ كس ندارد، و در چنين روز كار با خداوند است (۱۹)
|
||