بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ
﴿۱﴾
چون آسمان گسسته شود (۱)
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ
﴿۲﴾
و چون ستارگان فروريزند (۲)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ
﴿۳﴾
و چون درياها به هم راه يابند (۳)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ
﴿۴﴾
و چون گورها زير و زبر شود (۴)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ
﴿۵﴾
هر كس بداند كه چه چيزى پيش داشته و چه چيزى را فرو گذاشته است (۵)
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ
﴿۶﴾
هان اى انسان چه چيزى تو را در حق پروردگار بخشندهات غره كرد؟ (۶)
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ
﴿۷﴾
همان كه تو را آفريد و استوار كرد و متعادل ساخت (۷)
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ
﴿۸﴾
به هر صورتى كه خواست [وجود] تو را تركيب كرد (۸)
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ
﴿۹﴾
چنين نيست، بلكه [روز] جزا را انكار داريد (۹)
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ
﴿۱۰﴾
و بر شما نگهبانانى معين شده است (۱۰)
|
||