وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ
﴿۱۱﴾
و در آن هنگام كه پرده از روي آسمان بر گرفته شود. (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ
﴿۱۲﴾
و در آن هنگام كه دوزخ شعله ور گردد. (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ
﴿۱۳﴾
و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود. (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ
﴿۱۴﴾
آري در آن موقع هر كس ميداند چه چيزي را آماده كرده است! (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ
﴿۱۵﴾
سوگند به ستارگاني كه باز ميگردند. (۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ
﴿۱۶﴾
حركت ميكنند و از ديده ها پنهان ميشوند. (۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ
﴿۱۷﴾
و قسم به شب هنگامي كه پشت كند و به آخر رسد، (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ
﴿۱۸﴾
و صبح هنگامي كه تنفس كند، (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
﴿۱۹﴾
كه اين (قرآن) كلام فرستاده بزرگواري است (جبرييل امين). (۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ
﴿۲۰﴾
كه صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد. (۲۰)
|
||