وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ
﴿۱۱﴾
و هنگامی که آسمان را از جای بر کنند. (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ
﴿۱۲﴾
و هنگامی که آتش دوزخ را سخت بیفروزند. (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ
﴿۱۳﴾
و هنگامی که بهشت را (به اهلش) نزدیک سازند. (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ
﴿۱۴﴾
در آن هنگام (که روز قیامت است) هر نفسی هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند. (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ
﴿۱۵﴾
چنین نیست (که منکران قرآن پندارند) قسم یاد میکنم به ستارگان باز گردنده. (۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ
﴿۱۶﴾
که به گردش آیند و در مکان خود رخ پنهان کنند. (۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ
﴿۱۷﴾
قسم به شب تار هنگامی که روی جهان را تاریک گرداند. (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ
﴿۱۸﴾
و قسم به صبح روشن وقتی که دم زند (و عالم را به روی خود بیفروزد). (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
﴿۱۹﴾
(قسم به این آیات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئیل) است. (۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ
﴿۲۰﴾
که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خدای مقتدر عرش با جاه و منزلت است. (۲۰)
|
||