وَعِنَبًا وَقَضْبًا
﴿۲۸﴾
و انگور و سبزى (۲۸)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا
﴿۲۹﴾
و زيتون و درخت خرما (۲۹)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا
﴿۳۰﴾
و باغهاى انبوه (۳۰)
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا
﴿۳۱﴾
و ميوه و چراگاه (۳۱)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
﴿۳۲﴾
[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد (۳۲)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ
﴿۳۳﴾
پس چون فرياد گوشخراش دررسد (۳۳)
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ
﴿۳۴﴾
روزى كه آدمى از برادرش (۳۴)
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ
﴿۳۵﴾
و از مادرش و پدرش (۳۵)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ
﴿۳۶﴾
و از همسرش و پسرانش مى گريزد (۳۶)
لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ
﴿۳۷﴾
در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى دارد (۳۷)
|
||