ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ
﴿۲۱﴾
آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد (۲۱)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ
﴿۲۲﴾
سپس چون بخواهد او را برانگيزد (۲۲)
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ
﴿۲۳﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است (۲۳)
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ
﴿۲۴﴾
پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد (۲۴)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا
﴿۲۵﴾
كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم (۲۵)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا
﴿۲۶﴾
آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم (۲۶)
فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا
﴿۲۷﴾
پس در آن دانه رويانيديم (۲۷)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا
﴿۲۸﴾
و انگور و سبزى (۲۸)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا
﴿۲۹﴾
و زيتون و درخت خرما (۲۹)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا
﴿۳۰﴾
و باغهاى انبوه (۳۰)
|
||