كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ
﴿۱۱﴾
این روا نیست، که آیات حق برای پند و تذکر (همه خلق) است. (۱۱)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ
﴿۱۲﴾
تا هر که بخواهد پند گیرد. (۱۲)
فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ
﴿۱۳﴾
آیات الهی در صحیفههایی مکرّم (یعنی لوح محفوظ یا کتب آسمانی یا قلوب پاکان) نگاشته است. (۱۳)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ
﴿۱۴﴾
که آن صحیفهها بسی بلند مرتبه و پاک و منزه (از خطا) است. (۱۴)
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ
﴿۱۵﴾
(سپرده) به دست سفیران حق (و فرشتگان وحی) است. (۱۵)
كِرَامٍ بَرَرَةٍ
﴿۱۶﴾
که ملائکه مقرب عالی رتبه با حسن و کرامتند. (۱۶)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ
﴿۱۷﴾
ای کشته باد انسان (بی ایمان) که تا این حد کفر و عناد میورزد! (۱۷)
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ
﴿۱۸﴾
(نمینگرد که) خدا و را از چه چیز خلق کرده است؟ (۱۸)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ
﴿۱۹﴾
از آب نطفه (بی قدری بدین صورت زیبا) خلقتش فرمود (۱۹)
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ
﴿۲۰﴾
سپس راه (خروج از نقص به کمال) را بر او سهل و آسان گردانید. (۲۰)
|
||