به نام خداوند رحمتگر مهربان

عبوس و ترشرو گشت. (۱)

چون آن مرد نابینا حضورش آمد. (۲)

و تو چه می‌دانی ممکن است او مردی پارسا و پاکیزه صفات باشد. (۳)

یا (به تعلیم رسول) به یاد خدا آید و ذکر حق او را سودمند افتد. (مراد عبد اللّه مکتوم است که چون حضور رسول برای تعلیم قرآن آمد جمعی از اکابر کفار قریش نزد حضرت بودند، حضرت از حرص بر ایمان و هدایت آنها به او توجه کامل نکرد و به صحبت مشغول بود و مرد متشخصی از امویان بر آن نابینا ترشرویی و اظهار انزجار نمود. بر نکوهش او و حرمت عبد اللّه این آیات نازل شد). (۴)

اما آن که دارا (و مغرور دنیا) است. (۵)

تو به او توجه کنی (و حریص بر ایمان او باشی). (۶)

در صورتی که اگر او به پارسایی نپردازد بر تو تکلیفی نیست. (۷)

اما آن کس که (چون عبد اللّه مکتوم به شوق دل برای ذکر خدا) به سوی تو می‌شتابد. (۸)

و او مرد خدا ترس و با تقوایی است. (۹)

تو از توجه به او خود داری می‌کنی! (۱۰)