و چون آيات ما بر آنان خوانده مى‏شد مى‏گفتند شنيديم و اگر بخواهيم مانند اين خواهيم گفت، اين جز افسانه‏هاى پيشينيان نيست‏ (۳۱)

و چنين بود كه مى‏گفتند بار خدايا اگر اين حق است و از سوى توست، بر ما از آسمان سنگ ببار، يا عذاب دردناكى بر سر ما بياور (۳۲)

و خداوند مادام كه تو در ميان ايشان هستى، آنان را عذاب نمى‏كند، و نيز مادام كه استغفار مى‏كنند، عذاب‏كننده آنان نيست‏ (۳۳)

و سزاوار نيستند كه خداوند [در آخرت‏] عذابشان نكند، و حال آنكه مردمان را از [زيارت‏] مسجدالحرام باز مى‏دارند و ايشان متوليان آن نباشند، چرا كه جز پارسايان كسى متولى آن [مسجدالحرام‏] نمى‏تواند باشد، ولى بيشترشان [مردم‏] نمى‏دانند (۳۴)

و [اينان كسانى هستند كه‏] نمازشان در پيرامون خانه كعبه جز سوت زدن و دست‏افشانى نيست، پس عذاب [الهى‏] را به خاطر كفرورزيدنتان بچشيد (۳۵)

[آن‏] كافران اموالشان را براى بازداشتن از راه خدا خرج مى‏كنند، آرى خرجش خواهند كرد آنگاه مايه حسرت آنان مى‏گردد و سرانجام مغلوب مى‏گردند، و كافران را در جهنم گرد مى‏آورند (۳۶)

[چنين است‏] تا خداوند پاك را از پليد جدا كند و پليد را برهم نهد و همه را برهم بيفشرد و سرانجام در جهنم اندازد، اينان همان زيانكارانند (۳۷)

به كافران بگو اگر دست [از كفر خود] بردارند، گذشته‏هايشان آمرزيده خواهد شد و اگر به آن بازگردند، [بدانند كه بر آنان نيز] سنت پيشينيان خواهد گذشت‏ (۳۸)

و با آنان كارزار كنيد تا آنكه فتنه شرك باقى نماند و دين، سراسر دين خدايى باشد، و اگر دست بردارند خداوند به كار و كردارشان بيناست‏ (۳۹)

و اگر روى گرداندند [شما مسلمانان‏] بدانيد كه خداوند سرور شماست، چه نيكو سرورى و چه نيكو ياورى‏ (۴۰)