فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى
﴿۴۱﴾
پس بی تردید جایگاهش بهشت است. (۴۱)
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا
﴿۴۲﴾
همواره ازتو درباره قیامت می پرسند که در چه زمانی واقع می شود؟ (۴۲)
فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا
﴿۴۳﴾
تو از بسیار یاد کردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست می آوری؟ (۴۳)
إِلَى رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا
﴿۴۴﴾
نهایتش به سوی پروردگار توست [کیفیت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را کسی جز خدا نمی داند.] (۴۴)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا
﴿۴۵﴾
وظیفه تو فقط بیم دادن کسانی است که همواره از آن می ترسند. (۴۵)
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا
﴿۴۶﴾
گویی آنان روزی که قیامت را می بینند چنین می پندارند که در برزخ جز شامگاهی یا صبح گاه آن درنگ نکرده اند! (۴۶)
|
||