إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
﴿۵﴾
ابرار (نيكان) از جامي مينوشند كه با عطر خوشي آميخته است. (۵)
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا
﴿۶﴾
از چشمه اي كه بندگان خاص خدا از آن مينوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاري ميسازند! (۶)
يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا
﴿۷﴾
آنها به نذر خود وفا ميكنند، و از روزي كه عذابش گسترده است ميترسند. (۷)
وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا
﴿۸﴾
و غذاي (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند به مسكين و يتيم و اسير ميدهند. (۸)
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا
﴿۹﴾
(و ميگويند) ما شما را براي خدا اطعام ميكنيم و، هيچ پاداش و تشكري از شما نميخواهيم. (۹)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا
﴿۱۰﴾
ما از پروردگارمان خائفيم در آن روز كه عبوس و شديد است. (۱۰)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا
﴿۱۱﴾
از اين رو خداوند آنها را از شر آن روز نگه ميدارد و از آنها استقبال ميكند در حالي كه شادمان و مسرورند. (۱۱)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا
﴿۱۲﴾
خداوند در برابر شكيبائي آنان، بهشت و لباسهاي حرير بهشتي را به آنها پاداش ميدهد. (۱۲)
مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا
﴿۱۳﴾
اين در حالي است كه بر تختهاي زيبا تكيه كرده اند، نه آفتاب را در آنجا ميبينند، نه سرما را. (۱۳)
وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا
﴿۱۴﴾
و در حالي است كه سايه هاي آن (درختان بهشتي) بر آنها فرو افتاده، و چيدن ميوه هايش بسيار آسان است. (۱۴)
|
||