وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ
﴿۲۱﴾
و به کلی کار آخرت را واگذارید. (۲۱)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ
﴿۲۲﴾
آن روز رخسار طایفهای (از شادی) بر افروخته و نورانی است. (۲۲)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
﴿۲۳﴾
و به چشم قلب جمال حق را مشاهده میکنند. (۲۳)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ
﴿۲۴﴾
و رخسار گروهی دیگر عبوس و غمگین است. (۲۴)
تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ
﴿۲۵﴾
که میدانند حادثه ناگواری در پیش است که پشت آنها را میشکند. (۲۵)
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ
﴿۲۶﴾
چنین نیست (که منکران قیامت پنداشتند. باش تا) آن گاه که جانشان به گلو رسد. (۲۶)
وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ
﴿۲۷﴾
و (اهلش) گویند: کیست که چاره درد این بیمار تواند کرد؟ (۲۷)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ
﴿۲۸﴾
و بیمار خود یقین به مفارقت از دنیا کند (که ملک موت را به چشم ببیند). (۲۸)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ
﴿۲۹﴾
و ساقهای پا (از شدت غم عقبی و حسرت دنیا) به هم در پیچد. (۲۹)
إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ
﴿۳۰﴾
در آن روز خلق را به سوی خدا خواهند کشید. (۳۰)
|
||