فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ
﴿۵۱﴾
كه از شير فرار كرده اند! (۵۱)
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً
﴿۵۲﴾
بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه اي (از سوي خدا) براي او فرستاده شود. (۵۲)
كَلَّا بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ
﴿۵۳﴾
چنين نيست كه آنها ميگويند، بلكه آنها از آخرت نميترسند. (۵۳)
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ
﴿۵۴﴾
چنين نيست كه آنها ميگويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآوري است. (۵۴)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ
﴿۵۵﴾
هر كس بخواهد از آن پند ميگيرد. (۵۵)
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
﴿۵۶﴾
و هيچكس پند نميگيرد مگر اينكه خدا بخواهد، او اهل تقوي و آمرزش است. (۵۶)
|
||