ParsQuran
سوره ۷۴: المدثر - جزء ۲۹ - ترجمه فولادوند

حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ ﴿۴۷﴾
تا مرگ ما در رسيد (۴۷)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ ﴿۴۸﴾
از اين رو شفاعت‏ شفاعت‏ كنندگان به حال آنها سودى نمى ‏بخشد (۴۸)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ ﴿۴۹﴾
چرا آنها از تذكر روى گردانند (۴۹)
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿۵۰﴾
گويى گورخرانى رميده‏ اند (۵۰)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿۵۱﴾
كه از مقابل شيرى فرار كرده‏ اند (۵۱)
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿۵۲﴾
بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (۵۲)
كَلَّا بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿۵۳﴾
چنين نيست كه آنان مى‏ گويند بلكه آنها از آخرت نمى‏ ترسند (۵۳)
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ ﴿۵۴﴾
چنين نيست كه آنها مى‏ گويند آن قرآن يك تذكر و يادآورى است (۵۴)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ ﴿۵۵﴾
هر كس بخواهد از آن پند مى‏ گيرد (۵۵)
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿۵۶﴾
و هيچ كس پند نمى‏ گيرد مگر اينكه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (۵۶)