عَنِ الْمُجْرِمِينَ
﴿۴۱﴾
از گناهكاران (۴۱)
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ
﴿۴۲﴾
كه چه چيزى شما را به راه دوزخ كشاند؟ (۴۲)
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ
﴿۴۳﴾
گويند از نمازگزاران نبوديم (۴۳)
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ
﴿۴۴﴾
و بينوايان را هم اطعام نمىكرديم (۴۴)
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ
﴿۴۵﴾
و با ژاژخايان ژاژخايى مىكرديم (۴۵)
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ
﴿۴۶﴾
و روز جزا را دروغ مىانگاشتيم (۴۶)
حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ
﴿۴۷﴾
تا آنكه مرگ به سراغمان آمد (۴۷)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ
﴿۴۸﴾
حال شفاعت شفيعان سودشان ندهد (۴۸)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ
﴿۴۹﴾
ايشان را چه مىشود كه از اندرز رويگردانند (۴۹)
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ
﴿۵۰﴾
گويى درازگوشانى رمانند (۵۰)
|
||