به من واگذار کار انتقام آن کس را که من او را تنها آفریدم. (۱۱)

و به او مال و ثروت فراوان بذل کردم. (۱۲)

و پسران بسیار حاضر به خدمت نصیب گردانیدم. (۱۳)

و اقتدار و مکنت و عزّت دادم. (۱۴)

و (با کفران این نعمتها) باز هم از من طمع افزونی آن دارد. (۱۵)

هرگز (بر نعمتش نیفزایم) که او با آیات ما دشمنی و عناد ورزید. (۱۶)

به زودی او را به سختی و دشواری (آتش دوزخ) درافکنم. (۱۷)

اوست که فکر و اندیشه بدی کرد (که رسول خدا را به سحر و ساحری نسبت داد). (۱۸)

و خدایش بکشد که چقدر اندیشه غلطی کرد. (۱۹)

باز هم خدایش بکشد که چه فکر خطایی نمود. (۲۰)