كَلَّا إِنَّهَا لَظَى
﴿۱۵﴾
نه چنين است [آتش] زبانه مى كشد (۱۵)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى
﴿۱۶﴾
پوست سر و اندام را بركننده است (۱۶)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى
﴿۱۷﴾
هر كه را پشت كرده و روى برتافته (۱۷)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى
﴿۱۸﴾
و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى خواند (۱۸)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا
﴿۱۹﴾
به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى تاب] خلق شده است (۱۹)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
﴿۲۰﴾
چون صدمه اى به او رسد عجز و لابه كند (۲۰)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا
﴿۲۱﴾
و چون خيرى به او رسد بخل ورزد (۲۱)
إِلَّا الْمُصَلِّينَ
﴿۲۲﴾
غير از نمازگزاران (۲۲)
الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ
﴿۲۳﴾
همان كسانى كه بر نمازشان پايدارى مى كنند (۲۳)
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ
﴿۲۴﴾
و همانان كه در اموالشان حقى معلوم است (۲۴)
|
||