يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ
﴿۱۱﴾
چون حقیقت حالشان به آنها بنمایند آن روز کافر بدکار آرزو کند که کاش توانستی فرزندانش را فدای خود سازد و از عذاب برهد. (۱۱)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ
﴿۱۲﴾
و هم زن و برادرش. (۱۲)
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ
﴿۱۳﴾
و هم خویشان و قبیلهاش را که همیشه حمایتش میکردند. (۱۳)
وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ
﴿۱۴﴾
و هر که را روی زمین است خواهد همه را فدای خویش گردند تا مگر او را (از آن عذاب) برهاند. (۱۴)
كَلَّا إِنَّهَا لَظَى
﴿۱۵﴾
و هرگز نجات نیابد که آتش دوزخ بر او شعلهور است. (۱۵)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى
﴿۱۶﴾
تا سر و صورت و اندمش پاک بسوزد. (۱۶)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى
﴿۱۷﴾
دوزخ کسی را میخواند که از خدا رو گردانیده و با حق مخالفت کرده. (۱۷)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى
﴿۱۸﴾
و مال دنیا را جمع کرده و همه را ذخیره نموده است. (۱۸)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا
﴿۱۹﴾
که انسان مخلوقی طبعا سخت حریص و بیصبر است. (۱۹)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
﴿۲۰﴾
چون شر و زیانی به او رسد سخت جزع و بیقراری کند. (۲۰)
|
||