ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ
﴿۳۱﴾
تا بازش به دوزخ در افکنید. (۳۱)
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ
﴿۳۲﴾
آنگاه به زنجیری که طولش هفتاد ذراع است (به آتش) در کشید. (۳۲)
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ
﴿۳۳﴾
که او به خدای بزرگ ایمان نیاورده. (۳۳)
وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ
﴿۳۴﴾
و هرگز مسکینی را بر سفره طعام خود به رغبت نخوانده است. (۳۴)
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ
﴿۳۵﴾
بدین سبب امروز هیچ خویش و دوستداری که به فریادش رسد در اینجا ندارد. (۳۵)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ
﴿۳۶﴾
و طعامی غیر از غسلین (چرک و پلیدی دوزخیان) نصیبش نیست. (۳۶)
لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ
﴿۳۷﴾
و آن طعام را کسی جز اهل دوزخ نمیخورد. (۳۷)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ
﴿۳۸﴾
قسم به آنچه (از آثار حق) میبینید. (۳۸)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ
﴿۳۹﴾
و آنچه نمیبینید. (۳۹)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
﴿۴۰﴾
که قرآن به حقیقت (وحی خدا و) کلام رسول بزرگواری است. (۴۰)
|
||