ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ
﴿۵۱﴾
سپس شمايان اى گمراهان دروغ انگار [و اهل انكار] (۵۱)
لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ
﴿۵۲﴾
خورندگان از درخت زقوميد (۵۲)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
﴿۵۳﴾
و شكم انباران از آن (۵۳)
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ
﴿۵۴﴾
و بر آن آب جوش آشامندگانيد (۵۴)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ
﴿۵۵﴾
و مانند نوشيدن شتران عطش زده مىآشاميد (۵۵)
هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ
﴿۵۶﴾
اين پيشكش ايشان در روز جزاست (۵۶)
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ
﴿۵۷﴾
ما شما را آفريدهايم، پس چرا تصديق نمىكنيد؟ (۵۷)
أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ
﴿۵۸﴾
آيا انديشيدهايد آنچه [از منى] را كه [در رحمها] مىريزيد (۵۸)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ
﴿۵۹﴾
آيا شما آن را آفريدهايد يا ما آفرينندهايم (۵۹)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ
﴿۶۰﴾
ما در ميان شما مرگ را مقدر داشتهايم، و ما درمانده نيستيم (۶۰)
|
||