وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ
﴿۴۱﴾
و اما اصحاب شومی و شقاوت (که نامه عملشان به دست چپ است) چقدر روزگارشان سخت است! (۴۱)
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ
﴿۴۲﴾
آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. (۴۲)
وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ
﴿۴۳﴾
و سایهای از دود آتش دوزخ. (۴۳)
لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ
﴿۴۴﴾
که نه هرگز سرد شود و نه خوش نسیم گردد. (۴۴)
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ
﴿۴۵﴾
این عذاب آنها را بدین سبب است که از این پیش به ناز و نعمت پرداختند. (۴۵)
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ
﴿۴۶﴾
و بر گناه بزرگ (شرک و عناد) لجاجت و اصرار داشتند. (۴۶)
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
﴿۴۷﴾
و دایم میگفتند: آیا ما چون مردیم و خاک و استخوان پوسیده شدیم باز هم ما زنده میشویم؟ (۴۷)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
﴿۴۸﴾
و آیا پدران گذشته ما زنده خواهند شد؟ (۴۸)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ
﴿۴۹﴾
بگو: البته تمام خلق اولین و آخرین، (۴۹)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ
﴿۵۰﴾
همه در وعده گاه روز معیّن محشر گرد آورده میشوند. (۵۰)
|
||