ParsQuran
سوره ۵۴: القمر - جزء ۲۷ - ترجمه مکارم شیرازی

فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿۱۱﴾
در اين هنگام درهاي آسمان را گشوديم و آبي فراوان و پي در پي فروباريد. (۱۱)
وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿۱۲﴾
و زمين را شكافتيم و چشمه‏ هاي زيادي بيرون فرستاديم، و اين دو آب به اندازه‏ اي كه مقدر بود با هم درآميختند. (۱۲)
وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿۱۳﴾
و او را بر مركبي كه از الواح و ميخهائي ساخته شده بود سوار كرديم. (۱۳)
تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ كَانَ كُفِرَ ﴿۱۴﴾
مركبي كه تحت نظارت ما حركت مي‏كرد اين كيفري بود براي كساني كه به او كافر شدند. (۱۴)
وَلَقَدْ تَرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿۱۵﴾
ما اين ماجرا به عنوان نشانه‏ اي در ميان امتها باقي گذارديم، آيا كسي هست كه پند گيرد. (۱۵)
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿۱۶﴾
(اكنون بنگريد) عذاب و انذارهاي من چگونه بود؟! (۱۶)
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿۱۷﴾
ما قرآن را براي تذكر آسان ساختيم آيا كسي هست كه متذكر شود. (۱۷)
كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿۱۸﴾
قوم عاد (نيز پيامبر خود را) تكذيب كردند اكنون (ببينيد) عذاب و انذارهاي من چگونه بود؟ (۱۸)
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ ﴿۱۹﴾
ما تندباد وحشتناك و سردي را در يك روز شوم مستمر بر آنها فرستاديم. (۱۹)
تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ﴿۲۰﴾
كه مردم را، همچون تنه‏ هاي نخل ريشه كن شده، از جا برمي كند. (۲۰)