وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى
﴿۵۱﴾
و [نیز] قوم ثمود را به طوری که [کسی از آنان را] باقی نگذاشت (۵۱)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى
﴿۵۲﴾
وقوم نوح را پیش تر [هلاک کرد]؛ زیرا آنان ستمکارتر و سرکش تر بودند (۵۲)
وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى
﴿۵۳﴾
و شهرها [ی قوم لوط] را زیر و رو کرد و به زمین کوبید. (۵۳)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى
﴿۵۴﴾
پس [عذاب خدا] آنان را احاطه کرد آن مقدار که احاطه کرد. (۵۴)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَى
﴿۵۵﴾
پس [ای انسان!] در کدام یک از نعمت های پروردگارت تردید می کنی [که آیا از سوی خدا هست یا نیست؟!] (۵۵)
هَذَا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى
﴿۵۶﴾
این پیامبر [نیز] بیم دهنده ای از [زمره] بیم دهندگان پیشین است. (۵۶)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ
﴿۵۷﴾
قیامت نزدیک شد. (۵۷)
لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ
﴿۵۸﴾
کسی جز خدا برطرف کننده [سختی ها و هول و هراسش] نیست. (۵۸)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ
﴿۵۹﴾
آیا از این سخن تعجب می کنید؟ (۵۹)
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ
﴿۶۰﴾
و [با چنین وضعی که دارید هنوز] می خندید و نمی گریید؟! (۶۰)
|
||