وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى
﴿۵۱﴾
و ثمود را [نيز هلاك كرد] و [كسى را] باقى نگذاشت (۵۱)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى
﴿۵۲﴾
و پيشتر [از همه آنها] قوم نوح را زيرا كه آنان ستمگرتر و سركشتر بودند (۵۲)
وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى
﴿۵۳﴾
و شهرها[ى س دوم و عاموره] را فرو افكند (۵۳)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى
﴿۵۴﴾
پوشاند بر آن [دو شهر از باران گوگردى] آنچه را پوشاند (۵۴)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَى
﴿۵۵﴾
پس به كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد روا مى دارى (۵۵)
هَذَا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى
﴿۵۶﴾
اين [پيامبر نيز] بيم دهنده اى از [جمله] بيمدهندگان نخستين است (۵۶)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ
﴿۵۷﴾
[وه چه] نزديك گشت قيامت (۵۷)
لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ
﴿۵۸﴾
جز خدا كسى آشكاركننده آن نيست (۵۸)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ
﴿۵۹﴾
آيا از اين سخن عجب داريد (۵۹)
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ
﴿۶۰﴾
و مى خنديد و نمى گرييد (۶۰)
|
||