ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى
﴿۴۱﴾
سپس (در آخرت) پاداش کامل آن را به او بدهند. (۴۱)
وَأَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنْتَهَى
﴿۴۲﴾
و اینکه کار خلق عالم به سوی خدا منتهی میشود. (۴۲)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى
﴿۴۳﴾
و هم اوست که (بندگان را) شاد و خندان سازد و غمین و گریان گرداند. (۴۳)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا
﴿۴۴﴾
و هم اوست که بمیراند و باز زنده فرماید. (۴۴)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى
﴿۴۵﴾
و اوست که خلق را (برای انس با هم) جفت نر و ماده آفریده است. (۴۵)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى
﴿۴۶﴾
از نطفهای آفریده که (از مردان به رحم زنان) میریزد. (۴۶)
وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى
﴿۴۷﴾
و هم بر اوست که ایجاد نشأه آخرت کند. (۴۷)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى
﴿۴۸﴾
و هم اوست که (بندگان را) بینیاز کند و سرمایه (هر سعادت) بخشد. (۴۸)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى
﴿۴۹﴾
و هم اوست آفریننده ستاره شعری (پس آفریننده را پرستید نه ستاره را). (۴۹)
وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى
﴿۵۰﴾
و هم اوست که نخستین قوم عاد را هلاک ساخت. (۵۰)
|
||