ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَأَنَّ الْكَافِرِينَ لَا مَوْلَى لَهُمْ
﴿۱۱﴾
اين از آن است كه خداوند سرور مؤمنان است و كافران سرورى ندارند (۱۱)
إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَيَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ
﴿۱۲﴾
بىگمان خداوند كسانى را كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند، به بوستانهايى در مىآورد كه جويباران از فرودست آن جارى است، و كافران [از ظواهر زندگى] بهره بر مىگيرند و همان گونه كه چارپايان مىخورند، مىخورند و [مىخوابند] و آتش [دوزخ] جايگاه ايشان است (۱۲)
وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ
﴿۱۳﴾
و چه بسيار [مردم] شهرها كه از شهر تو كه آوارهات كرد نيرومندتر بودند، نابودشان كرديم، و ياورى نداشتند (۱۳)
أَفَمَنْ كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ كَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ
﴿۱۴﴾
آيا كسى كه به طريقه روشنى از جانب پروردگار خويش است، همانند كسى است كه بد عملىاش در نظرش آراسته جلوه داده شده و از هوى و هوسهايشان پيروى مىكنند (۱۴)
مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِيهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى وَلَهُمْ فِيهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ
﴿۱۵﴾
وصف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده است [چنين است كه] در آن جويهايى از آب ناگندا، و جويهايى از شيرى كه مزهاش تغييرناپذير است، و جويهايى از شراب لذتبخش آشامندگان، و جويهايى از عسل پالوده [روان] است، و برايشان در آنجا همه گونه ميوه هست، و نيز آمرزشى از جانب پروردگارشان، [آيا چنين كسى] همانند كسى است كه جاودانه در آتش [دوزخ] است؟ و به آنان آبى جوشان نوشانده مىشود كه دل و رودههايشان را پاره پاره مىكند (۱۵)
وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِكَ قَالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا أُولَئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ
﴿۱۶﴾
و از ايشان كسانى هستند كه [ظاهرا] به تو گوش مىسپارند، سپس كه از نزدت بيرون مىروند، به دانش يافتگان گويند هم اكنون چه گفت؟ اينان كسانى هستند كه خداوند به دلهايشان مهر نهاده است و از هوى و هوسهايشان پيروى كردهاند (۱۶)
وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ
﴿۱۷﴾
و رهيافتگان را هدايت افزود و [راه و رسم] پارسايىشان آموخت (۱۷)
فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ
﴿۱۸﴾
پس انتظار ندارند مگر قيامت را كه به ناگهان به سراغشان آيد، كه به راستى نشانههاى آن ظاهر شده است، پس آنگاه كه فراز آيدشان، چه پندى مىخواهند بگيرند؟ (۱۸)
فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ
﴿۱۹﴾
بدان كه فىالحقيقه خدايى جز خداوند نيست، و براى گناهت، و نيز براى مردان و زنان مؤمن آمرزش بخواه، و خداوند [جاى] جنب و جوش و آرام و قرارتان را مىداند (۱۹)
وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ
﴿۲۰﴾
و [بعضى از] مؤمنان گويند چرا سورهاى [شامل حكم جهاد] فرو فرستاده نمىشود، آنگاه چون سورهاى از محكمات فرو فرستاده مىشود و در آن كارزار [با مشركان] ياد مىشود، بيماردلان را بينى كه به تو با نگاه كسى كه از [سكرات] مرگ بيهوش شده باشد، مىنگرند، بدا به حال ايشان (۲۰)
|
||