وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ
﴿۲۱﴾
و اگر سخن مرا باور نداريد، پس از من كناره بگيريد (۲۱)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ
﴿۲۲﴾
آنگاه به درگاه پروردگارش ندا در داد كه اينان قومى گنهكارند (۲۲)
فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ
﴿۲۳﴾
[پاسخ آمد كه] پس بندگانم را شبانه روانه كن، [و بدانيد كه] شما تعقيب مىشويد (۲۳)
وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ
﴿۲۴﴾
و دريا را آرميده [به حال خود] بگذار و بگذر، آنان [فرعونيان] سپاهى غرق شدنىاند (۲۴)
كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
﴿۲۵﴾
چه بسيار باغها و چشمهساران از خود باقى گذارند (۲۵)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ
﴿۲۶﴾
و [نيز] كشتزارها و خانههاى نيكو (۲۶)
وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ
﴿۲۷﴾
و نعمتى كه در آن خوش و خرم بودند (۲۷)
كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ
﴿۲۸﴾
اين چنين بود كه آنها را به قومى ديگر به ميراث داديم (۲۸)
فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ
﴿۲۹﴾
و آسمان و زمين بر آنان نگريست، و به آنان مهلتى داده نشد (۲۹)
وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ
﴿۳۰﴾
و به راستى كه بنىاسرائيل را از عذاب خواركننده رهانيديم (۳۰)
|
||