وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ
﴿۲۱﴾
و اگر به من ايمان نمى آوريد پس از من كناره گيريد (۲۱)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ
﴿۲۲﴾
پس پروردگار خود را خواند كه اينها مردمى گناهكارند (۲۲)
فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ
﴿۲۳﴾
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زيرا شما مورد تعقيب واقع خواهيد شد (۲۳)
وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ
﴿۲۴﴾
و دريا را هنگامى كه آرام است پشت سر بگذار كه آنان سپاهى غرق شدنى اند (۲۴)
كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
﴿۲۵﴾
[وه] چه باغها و چشمه سارانى [كه آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (۲۵)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ
﴿۲۶﴾
و كشتزارها و جايگاه هاى نيكو (۲۶)
وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ
﴿۲۷﴾
و نعمتى كه از آن برخوردار بودند (۲۷)
كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ
﴿۲۸﴾
[آرى] اين چنين [بود] و آنها را به مردمى ديگر ميراث داديم (۲۸)
فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ
﴿۲۹﴾
و آسمان و زمين بر آنان زارى نكردند و مهلت نيافتند (۲۹)
وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ
﴿۳۰﴾
و به راستى فرزندان اسرائيل را از عذاب خفت آور رهانيديم (۳۰)
|
||