چنين بود كه پروردگارت به فرشتگان فرمود همانا من آفريننده انسانى از گل هستم‏ (۷۱)

پس چون او را استوار بپرداختم، و در آن از روح خود دميدم براى او به سجده در افتيد (۷۲)

آنگاه فرشتگان همگى سجده كردند (۷۳)

مگر ابليس كه استكبار ورزيد و از كافران شد (۷۴)

فرمود اى ابليس چه چيزى تو را از سجده به آنچه با دستان خويش آفريده‏ام، بازداشت؟ آيا استكبار ورزيدى يا از بلندمرتبگان بودى؟ (۷۵)

گفت من بهتر از او هستم، [چرا] كه مرا از آتش آفريده‏اى و او را از گل آفريده‏اى‏ (۷۶)

فرمود از آنجا بيرون شو كه تو مطرودى‏ (۷۷)

و لعنت من تا روز جزا بر تو خواهد بود (۷۸)

گفت پروردگارا پس مرا تا روزى كه [مردمان‏] برانگيخته شوند مهلت ده‏ (۷۹)

فرمود [پذيرفتم‏] تو از مهلت يافتگانى‏ (۸۰)