فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ
﴿۱۶۱﴾
در حقيقت شما و آنچه [كه شما آن را] مى پرستيد (۱۶۱)
مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ
﴿۱۶۲﴾
بر ضد او گمراه گر نيستيد (۱۶۲)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ
﴿۱۶۳﴾
مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است (۱۶۳)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ
﴿۱۶۴﴾
و هيچ يك از ما [فرشتگان] نيست مگر [اينكه] براى او [مقام و] مرتبه اى معين است (۱۶۴)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
﴿۱۶۵﴾
و در حقيقت ماييم كه [براى انجام فرمان خدا] صف بسته ايم (۱۶۵)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
﴿۱۶۶﴾
و ماييم كه خود تسبيحگويانيم (۱۶۶)
وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ
﴿۱۶۷﴾
و [مشركان] به تاكيد مى گفتند (۱۶۷)
لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۶۸﴾
اگر پند [نامه ا]ى از پيشينيان نزد ما بود (۱۶۸)
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
﴿۱۶۹﴾
قطعا از بندگان خالص خدا مى شديم (۱۶۹)
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
﴿۱۷۰﴾
ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند و زودا كه بدانند (۱۷۰)
|
||