أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ
﴿۱۵۱﴾
هان ايشان از سر تهمتشان مىگويند (۱۵۱)
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
﴿۱۵۲﴾
خداوند فرزندى پديد آورده است، و ايشان دروغگو هستند (۱۵۲)
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ
﴿۱۵۳﴾
آيا [خداوند] دختران را بر پسران ترجيح داده است؟ (۱۵۳)
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
﴿۱۵۴﴾
شما را چه مىشود، چگونه داورى مىكنيد؟ (۱۵۴)
أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
﴿۱۵۵﴾
آيا انديشه نمىكنيد؟ (۱۵۵)
أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُبِينٌ
﴿۱۵۶﴾
يا حجتى آشكار در دست داريد؟ (۱۵۶)
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
﴿۱۵۷﴾
پس اگر راست مىگوييد سندتان را بياوريد (۱۵۷)
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
﴿۱۵۸﴾
و بين او و جن پيوندى قائل شدند، و جنيان خود به خوبى مىدانند كه ايشان [براى حساب] حاضر شدگانند (۱۵۸)
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
﴿۱۵۹﴾
پاك و منزه است خداوند از آنچه مىگويند (۱۵۹)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
﴿۱۶۰﴾
مگر بندگان خداوند كه اخلاص يافتگانند (۱۶۰)
|
||