فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ
﴿۱۴۱﴾
پس با آنان قرعه انداخت و او بيرون انداختنى شد (۱۴۱)
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ
﴿۱۴۲﴾
و ماهى [بزرگ /نهنگ] او را فرو بلعيد و او در خور ملامت بود (۱۴۲)
فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ
﴿۱۴۳﴾
و اگر از تسبيحگويان نبود (۱۴۳)
لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
﴿۱۴۴﴾
در شكم آن تا روزى كه مردمان برانگيخته شوند به سر مىبرد (۱۴۴)
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ
﴿۱۴۵﴾
آنگاه او را به كرانه باير افكنديم و او بيمار بود (۱۴۵)
وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ
﴿۱۴۶﴾
و بر سر او [براى سايه افكنى] گياهى از قسم كدو رويانديم (۱۴۶)
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ
﴿۱۴۷﴾
و [سرانجام] او را به سوى صدهزار نفر يا بيشتر [به رسالت] فرستاديم (۱۴۷)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ
﴿۱۴۸﴾
آنگاه ايمان آوردند و ما نيز آنان را تا مدتى بهرهمند ساختيم (۱۴۸)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ
﴿۱۴۹﴾
از آنان بپرس كه آيا پروردگار تو را دختران است و خود ايشان را پسران؟ (۱۴۹)
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ
﴿۱۵۰﴾
يا آنكه ما فرشتگان را مادينه آفريدهايم و ايشان شاهد بودهاند؟ (۱۵۰)
|
||