به خاطر كار و كردار مردم، تباهى در بر و بحر فراگير شده است، تا [خداوند] جزاى بخشى از كار و كردارشان را به آنان بچشاند، باشد كه بازگردند [و به خود آيند] (۴۱)

بگو در زمين سير و سفر كنيد و بنگريد سرانجام كسانى كه پيشتر بودند چگونه بوده است؟ كه بيشترشان مشرك بودند (۴۲)

پس روى دلت را -پيش از آنكه روزى بى‏بازگشت از جانب خداوند فرارسد و مردم از هم جدا شوندبه سوى دين استوار بدار (۴۳)

هر كس كفرورزد، كيفر كفرش بر اوست، و كسانى كه كردارى شايسته پيشه كنند، براى خودشان پيش‏انديشى كرده‏اند (۴۴)

تا كسانى را كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته كرده‏اند، از فضل خويش جزا دهد، چرا كه او كافران را دوست ندارد (۴۵)

و از آيات او اين است بادها را بشارت‏دهنده [باران رحمت‏] مى‏فرستد تا به شما از رحمت خويش بچشاند، و تا كشتيها به امر او جريان يابند، و شما از فضل او در طلب روزى خود بر آييد، باشد كه سپاس بگزاريد (۴۶)

و به راستى پيش از تو پيامبرانى به سوى قومشان فرستاديم، آنگاه ايشان معجزات را به نزد آنان آوردند [و با انكار مواجه شدند] و ما از كسانى كه گناه [و بد عملى‏] كرده بودند، انتقام گرفتيم، و يارى رساندن به مؤمنان حقى است كه بر عهده ماست‏ (۴۷)

خداوند كسى است كه بادها را مى‏فرستد كه ابرها را بر مى‏انگيزد، و آن را در آسمان هرگونه كه بخواهد مى‏گستراند، و آن را پاره‏پاره مى‏كند، و باران درشت قطره را بينى كه از لابلاى آن مى‏تراود، و چون آن را به هر يك از بندگانش كه بخواهد برساند، آنگاه است كه شادى مى‏كنند (۴۸)

و بى‏شك پيش از آنكه برايشان فرو فرستاده شود [آرى‏] پيش از آن نوميد بودند (۴۹)

پس به آثار رحمت الهى بنگر كه چگونه زمين را پس از پژمردنش زنده مى‏دارد، هموست كه زندگى بخش مردگان است و او بر هر كارى تواناست‏ (۵۰)