بگو اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد تا خدا نيز شما را دوست داشته باشد و گناهانتان را بيامرزد، و خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۳۱)

بگو از خدا و پيامبر اطاعت كنيد، و اگر رويگردان شدند [بدانند كه‏] خداوند كافران را دوست ندارد (۳۲)

خداوند آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران را بر جهانيان برگزيد (۳۳)

اينان بعضى زاد و رود بعضى ديگر هستند، و خداوند شنواى داناست‏ (۳۴)

و چنين بود كه همسر عمران گفت پروردگارا من آنچه در شكم دارم نذر كردم كه آزاد از هر قيد، دربند خدمت تو باشد، از من بپذير كه تو شنواى دانايى‏ (۳۵)

و چون فرزندش را بزاد گفت پروردگارا من دختر زاده‏ام -و خدا بهتر مى‏داند كه او چه زاده بود-و پسر مانند دختر نيست، و من او را مريم نام نهادم و او و فرزندانش را از شر شيطان مطرود به پناه تو مى‏آورم‏ (۳۶)

آنگاه پروردگارش او را هرچه نيك‏تر پذيرفت، و به نيكى پرورش داد، و زكريا را به سرپرستى او برگماشت، هرگاه كه زكريا در آن غرفه بر او وارد مى‏شد مى‏ديد كه نزد او رزق و روزى‏اى هست [و] مى‏گفت اى مريم اينها از كجا برايت آمده است؟ مريم [در پاسخ‏] مى‏گفت آن از نزد خداوند است، خدا هركس را كه بخواهد بى‏حساب روزى مى‏بخشد (۳۷)

آنجا بود كه زكريا به [درگاه‏] پروردگارش دعا كرد و گفت پروردگارا به من از نزد خود فرزندى پاك عطا فرما، كه تو شنواى دعايى‏ (۳۸)

آنگاه در حالى كه در محراب به نماز ايستاده بود، فرشتگان ندايش دادند كه خداوند تو را به [فرزندى به نام‏] يحيى بشارت مى‏دهد كه گواهى‏دهنده بر [حقانيت‏] كلمه الله [عيسى بن مريم‏] و مهتر و خويشتندار [پرهيزنده از زنان‏] و پيامبرى از شايستگان است‏ (۳۹)

گفت پروردگارا چگونه مرا پسرى باشد، حال آنكه پيرى‏ام بالا گرفته است و همسرم نازاست، گفت بدين‏سان خداوند هرچه را خواهد به انجام رساند (۴۰)