كسانى كه خداوند را [در همه احوال‏] ايستاده و نشسته و بر پهلو آرميده، ياد مى‏كنند و در آفرينش آسمانها و زمين مى‏انديشند كه پروردگارا اين را بيهوده نيافريده‏اى، پاكا كه تويى، ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار (۱۹۱)

پروردگارا هركس را كه به دوزخ درآورى، خوار و رسوايش ساخته‏اى و ستمكاران ياورانى ندارند (۱۹۲)

پروردگارا شنيديم كه دعوتگرى به ايمان فرامى‏خواند كه به پروردگارتان ايمان بياوريد، و ما ايمان آورديم، پروردگارا گناهان ما را بيامرز و سيئات ما را بزداى و ما را در زمره نيكان بميران‏ (۱۹۳)

پروردگارا آنچه به پيامبرانت وعده داده‏اى به ما ببخش و ما را روز قيامت خوار و رسوا مگردان، كه تو خلف وعده نخواهى كرد (۱۹۴)

آنگاه پروردگارشان دعاى آنان را اجابت كرد كه من عمل هيچ صاحب عملى را از شما چه مرد باشد، چه زن -كه همه همانند يكديگريدضايع [و بى‏پاداش‏] نمى‏گذارم، آرى كسانى كه هجرت كرده‏اند و از خانه و كاشانه‏هايشان رانده شده‏اند و در راه من آزار ديده‏اند و به جهاد پرداخته‏اند و كشته شده‏اند، سيئاتشان را مى‏زدايم و به بوستانهايى كه جويباران از فرو دست آن جارى است درشان مى‏آورم، اين پاداش الهى است و پاداش نيكو نزد خداوند است‏ (۱۹۵)

گشت و گذار كافران در شهرها تو را نفريبد (۱۹۶)

بهره‏مندى ناچيزى است، سپس سرا و سرانجام آنان جهنم است و چه بد آرامگاهى است‏ (۱۹۷)

اما كسانى كه از پروردگارشان پروا داشته‏اند، بوستانهايى دارند كه جويباران از فرودست آن جارى است و جاودانه در آنند، اين پيشكش الهى است و آنچه در نزد خداوند است براى نيكوكاران بهتر است‏ (۱۹۸)

و از اهل كتاب كسانى هستند كه به خداوند و آنچه براى شما نازل شده و آنچه براى خودشان نازل شده، ايمان دارند، و در برابر خداوند خاشعند و آيات الهى را به بهاى ناچيز نمى‏فروشند، پاداش اينان نزد پروردگارشان [محفوظ] است كه خداوند زودشمار است‏ (۱۹۹)

اى مؤمنان شكيبايى و پايدارى ورزيد و آماده جهاد [و ساير عبادات‏] باشيد، و از خداوند پروا كنيد، باشد كه رستگار شويد (۲۰۰)