حاكى از اينكه بر من سركشى مكنيد و با من از در تسليم در آييد (۳۱)

[بلقيس‏] گفت اى بزرگان در كارم به من نظر دهيد [چرا كه‏] هيچ كارى را از پيش نبرده‏ام، مگر آنكه شما در آن حاضر و ناظر بوده‏ايد (۳۲)

گفتند ما نيرومندان و رزم‏آوران سهمگينى هستيم و حكم حكم توست، بنگر كه چه مى‏فرمايى‏ (۳۳)

[بلقيس‏] گفت همانا پادشاهان چون به شهرى درآيند، آن را به تباهى كشند و گرانقدران اهلش را بى‏مقدار گردانند، و اينگونه عمل كنند (۳۴)

و من فرستنده هديه‏اى به سوى آنان هستم و چشم به راه اينكه فرستادگان چه پاسخى مى‏آورند (۳۵)

و چون [پيك‏] نزد سليمان آمد، [سليمان هديه را ديد و] گفت آيا به من مدد مالى مى‏رسانيد؟ بدانيد كه آنچه خداوند به من بخشيده است، از آنچه به شما بخشيده است بهتر است، آرى [مى‏بينم كه‏] شما به هديه‏تان دلخوشيد (۳۶)

به سوى آنان باز گرد [و بگو] به سر آنان لشكرى آوريم كه تاب پايدارى در برابر آن را نداشته باشند و آنان را خوار و زبون از آنجا آواره كنيم‏ (۳۷)

گفت اى بزرگان كداميك از شما پيش از آنكه آنان از در تسليم نزد من آيند، تخت او را براى من مى‏آورد؟ (۳۸)

عفريتى از جنيان گفت من پيش از آنكه از جايت برخيزى آن را به نزد تو مى‏آورم، و من بر اين كار توانا و درستكارم‏ (۳۹)

كسى كه از "علم كتاب" بهره‏اى داشت گفت من پيش از آنكه چشمت را برهم زنى آن را به نزدت مى‏آورم [پذيرفت و آورد] و چون [سليمان‏] آن را در نزد خويش مستقر ديد، گفت اين از فضل پروردگار من است كه مى‏آزمايدم كه آيا شكر مى‏ورزم يا كفران، و هر كس شكرورزد جز اين نيست كه به سود خويش شكرورزيده است و هر كس كفران كند، پروردگارم بى‏نياز و بخشنده است‏ (۴۰)