ParsQuran
سوره ۲۶: الشعراء - جزء ۱۹ - ترجمه خرمشاهی

لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿۲۰۱﴾
كه به آن ايمان نمى‏آورند مگر آنكه عذاب دردناك را بنگرند (۲۰۱)
فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿۲۰۲﴾
كه ناگهانى بر سر آنان آيد و آنان آگاه نباشند (۲۰۲)
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ ﴿۲۰۳﴾
آنگاه گويند آيا ما مهلت يافته خواهيم بود؟ (۲۰۳)
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿۲۰۴﴾
پس آيا عذاب ما را به شتاب مى‏خواهند (۲۰۴)
أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ ﴿۲۰۵﴾
ملاحظه كن كه اگر سالها برخوردارشان سازيم‏ (۲۰۵)
ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿۲۰۶﴾
سپس آنچه از آن بيمشان داده‏ايم، به سراغ آنان آيد (۲۰۶)
مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ﴿۲۰۷﴾
آن برخورداريشان به كار آنان نيايد (۲۰۷)
وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ ﴿۲۰۸﴾
و [اهل‏] هيچ شهرى را نابود نكرديم مگر آنكه هشداردهندگانى داشتند (۲۰۸)
ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿۲۰۹﴾
[براى‏] پندآموزى، و ما ستمگر نبوده‏ايم‏ (۲۰۹)
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ﴿۲۱۰﴾
و آن را شياطين نازل نكرده‏اند (۲۱۰)