آيا ندانسته‏اى كه هر كس كه در آسمانها و زمين است، و پرندگان بال گشاده خداوند را تسبيح مى‏گويند هر يك نماز و نيايش را مى‏داند، و خداوند به آنچه مى‏كنند داناست‏ (۴۱)

و فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداوند است، و سير و سرانجام [جهان‏] به سوى خداوند است‏ (۴۲)

آيا ندانسته‏اى كه خداوند ابرها را مى‏راند، سپس بين آنها را پيوند مى‏دهد، سپس درهم فشرده‏اش مى‏كند، آنگاه باران درشت را مى‏بينى كه از لابلاى آن بيرون مى‏آيد، و سپس از آسمان، از ابرى كه به كوه مى‏ماند تگرگ فرو مى‏فرستد و به هر كس كه بخواهد آن را مى‏زند و از هر كس كه بخواهد بر مى‏گرداند، نزديك است كه درخشش برق آن، ديدگان را از بين ببرد (۴۳)

خداوند شب و روز را مى‏گرداند [و پياپى مى‏آورد] بى‏گمان در اين امر مايه عبرتى براى ديده‏وران است‏ (۴۴)

و خداوند هر جانورى را از آب آفريده است، كه بعضى از آنها بر شكمش راه مى‏رود و بعضى از آنها بر دو پا راه مى‏رود، و بعضى از آنها بر چهار [پا] راه مى‏رود، خداوند هر چه بخواهد مى‏آفريند، بى‏گمان خداوند بر هر كارى تواناست‏ (۴۵)

به راستى آياتى روشنگر نازل كرديم و خداوند هر كس را كه بخواهد به راه راست هدايت مى‏كند (۴۶)

و مى‏گويند به خداوند و پيامبر ايمان آورديم و فرمان مى‏بريم، سپس گروهى از آنان بعد از اين روى مى‏گردانند، و اينان مؤمن نيستند (۴۷)

و چون به سوى خداوند و پيامبرش خوانده شوند كه [پيامبر] در ميان آنان داورى كند، آنگاه است كه گروهى از آنان رويگردان مى‏شوند (۴۸)

و اگر حق با آنان باشد [شتابان‏] با اطاعت و تسليم به نزد او مى‏آيند (۴۹)

آيا در دلهايشان بيمارى است، يا شك و شبهه دارند، يا مى‏ترسند كه خداوند و پيامبر او بر آنان ستم روا دارند، نه بلكه اينان ستم‏پيشه‏اند (۵۰)