خدا هرگز فرزندي براي خود برنگزيده، و معبود ديگري با او نيست كه اگر چنين مي‏شد هر يك از خدايان مخلوقات خود را تدبير و اداره مي‏كردند و بعضي بر بعضي ديگر تفوق مي‏جستند (و جهان هستي به تباهي كشيده مي‏شد) منزه است خدا از توصيفي كه آنها مي‏كنند. (۹۱)

او از پنهان و آشكار آگاه است، او برتر است از اينكه شريك براي او قائل شوند. (۹۲)

بگو پروردگارا! اگر بخشي از عذابهائي را كه به آنها وعده داده شده به من نشان دهي … (۹۳)

پروردگارا! مرا (در اين عذابها) با قوم ستمگر قرار مده. (۹۴)

و ما قادريم آنچه را به آنها وعده مي‏دهيم به تو نشان دهيم. (۹۵)

بدي را از راهي كه بهتر است دفع كن (و پاسخ بدي را به نيكي ده) ما به آنچه آنها توصيف مي‏كنند آگاهتريم. (۹۶)

و بگو پروردگارا من از وسوسه‏ هاي شياطين به تو پناه مي‏برم. (۹۷)

و از اينكه آنان نزد من حاضر شوند نيز به تو پناه ميبرم اي پروردگار! (۹۸)

(آنها همچنان به راه غلط خود ادامه مي‏دهند) تا زماني كه مرگ يكي از آنان فرا رسد مي‏گويد: پروردگار من! مرا باز گردانيد! (۹۹)

شايد در آنچه ترك كردم (و كوتاهي نمودم) عمل صالحي انجام دهم (به او مي‏گويند) چنين نيست، اين سخني است كه او به زبان مي‏گويد (و اگر باز گردد برنامه‏ اش همچون سابق است) و پشت سر آنها برزخي است تا روزي كه برانگيخته مي‏شوند. (۱۰۰)