به نام خداوند رحمتگر مهربان

كهيعص (۱)

اين يادي است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده‏ اش زكريا. (۲)

در آن هنگام كه پروردگارش را در خلوتگاه (عبادت) خواند. (۳)

گفت پروردگارا! استخوانم سست شده و شعله پيري تمام سرم را فرا گرفته و من هرگز در دعاي تو از اجابت محروم نمي‏شدم. (۴)

و من از بستگانم بعد از خودم بيمناكم (كه حق پاسداري از آئين تو را نگاه ندارند) و همسرم نازا است، تو به قدرتت جانشيني به من ببخش. (۵)

كه وارث من و آل يعقوب باشد و او را مورد رضايتت قرار ده. (۶)

اي زكريا! ما تو را به فرزندي بشارت مي‏دهيم كه نامش يحيي است، پسري همنامش پيش از اين نبوده است. (۷)

گفت: پروردگارا! چگونه فرزندي براي من خواهد بود در حالي كه همسرم نازا است، و من نيز از پيري افتاده شده‏ ام؟! (۸)

فرمود: اينگونه پروردگارت گفته (و اراده كرده) اين بر من آسان است من قبلا تو را آفريدم و چيزي نبودي! (۹)

عرض كرد: پروردگارا! نشانه‏ اي براي من قرار ده. گفت نشانه تو اين است كه سه شبانه روز قدرت تكلم (با مردم) نخواهي داشت، در حالي كه زبان تو سالم است. (۱۰)