يا آفريده‏اى كه در دلهاى شما بزرگ مى‏نمايد، زودا كه خواهند گفت چه كسى ما را [پس از مرگ‏] باز مى‏گرداند؟ بگو همان كسى كه شما را نخست‏بار آفريد، آنگاه در برابر تو سرهايشان را [به علامت انكار] تكان مى‏دهند و مى‏گويند آن امر كى خواهد بود؟ بگو چه بسا نزديك باشد (۵۱)

روزى كه شما را بخواند و شما سپاسگزارانه پاسخ دهيد و چنين پنداريد كه جز اندكى [در دنيا يا در گور] درنگ نكرده‏ايد (۵۲)

بگو به بندگانم سخنى را كه بهتر است بگويند، چرا كه شيطان ميان آنان را به هم مى‏زند، بى‏گمان شيطان دشمن آشكار انسان است‏ (۵۳)

پروردگارتان به [احوال‏] شما داناتر است، اگر بخواهد به شما رحمت مى‏آورد يا اگر بخواهد شما را عذاب مى‏كند، و ما تو را نگهبان آنان نفرستاده‏ايم‏ (۵۴)

و پروردگار تو به هر آنكه در آسمانها و زمين هست، داناتر است، و به راستى بعضى از پيامبران را بر بعضى ديگر برترى بخشيده‏ايم، و به داوود زبور عطا كرده‏ايم‏ (۵۵)

بگو كسانى را كه در برابر او قائل هستيد به دعا بخوانيد، [خواهيد ديد كه‏] قادر به بلاگردانى از شما و هيچ تغيير و تحولى نيستند (۵۶)

اين كسانى كه [به ناحق به خدايى‏] مى‏خوانند، كسانى كه از همه مقرب‏ترند، خود به پروردگارشان تقرب مى‏جويند، و به رحمت او اميد دارند، و از عذاب او بيمناكند، كه از عذاب پروردگارت بايد بر حذر بود (۵۷)

و هيچ شهرى نيست مگر آنكه ما پيش از [فرارسيدن‏] روز قيامت نابودكننده يا عذاب‏كننده [اهل‏] آن به عذابى شديد هستيم، و اين امر در لوح محفوظ نگاشته شده است‏ (۵۸)

و چيزى ما را از فرستادن معجزات باز نداشت مگر [همين امر] كه پيشينيان آن را تكذيب كردند، و به ثمود ماده شترى كه نشانه‏اى روشنگر بود، بخشيديم، ولى در حق آن ستم كردند و ما [اين گونه‏] معجزات را جز براى بيم دادن نمى‏فرستيم‏ (۵۹)

و چنين بود كه با تو گفتيم كه پروردگارت بر همه مردمان احاطه دارد، و رؤيايى را كه به تو نمايانديم و شجره نفرين شده در قرآن را جز براى آزمون مردم قرار نداديم، و ايشان را بيم مى‏دهيم ولى جز بر طغيان شديد آنان نمى‏افزايد (۶۰)