ParsQuran
سوره ۱۷: الإسراء - جزء ۱۵ - ترجمه خرمشاهی

وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿۴۱﴾
و به راستى كه ما در اين قرآن، سخنهاى گونه‏گون بيان داشته‏ايم تا پند گيرند، و حال آنكه جز بر رميدن آنان نمى‏افزايد (۴۱)
قُلْ لَوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَابْتَغَوْا إِلَى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا ﴿۴۲﴾
بگو اگر چنانكه مى‏گويند در جنب او خدايانى هم بودند، در آن صورت به سوى خداوند صاحب عرش [براى معارضه يا تقرب‏] راه مى‏بردند (۴۲)
سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا ﴿۴۳﴾
او از آنچه مى‏گويند بسى منزه و فراتر است‏ (۴۳)
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا ﴿۴۴﴾
آسمانهاى هفت‏گانه و زمين و هر كه در آنهاست براى او تسبيح مى‏گويند، و هيچ چيز نيست مگر آنكه شاكرانه او را تسبيح مى‏گويد ولى شما تسبيح آنان را در نمى‏يابيد، او بردبار آمرزگار است‏ (۴۴)
وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا ﴿۴۵﴾
و چون قرآن خوانى، بين تو و بى‏ايمانان به آخرت، حجابى پوشنده قرار دهيم‏ (۴۵)
وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا ﴿۴۶﴾
و بر دلهاى ايشان پرده‏هايى كشيده‏ايم كه آن [پيام‏] را درنيابند، و در گوشهايشان سنگينى‏اى [نهاده‏ايم‏]، و چون پروردگارت را به تنهايى در قرآن ياد كنى، از سر نفرت پشت كنند (۴۶)
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَى إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا ﴿۴۷﴾
آنگاه كه به تو گوش مى‏سپارند، ما به آنچه گوش مى‏دهند آگاه‏تريم، و نيز هنگامى كه راز مى‏گويند، زمانى كه ستمكاران [مشرك‏] گويند كه شما جز از مردى جادوزده پيروى نمى‏كنيد (۴۷)
انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا ﴿۴۸﴾
بنگر كه چگونه براى تو مثل زده‏اند و گمراه شده‏اند، و راه به جايى نمى‏توانند برد (۴۸)
وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿۴۹﴾
و گفتند آيا چون استخوانهاى [پوسيده و] خرد و خاك شديم، در هيئت آفرينشى تازه برانگيخته خواهيم شد؟ (۴۹)
قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا ﴿۵۰﴾
بگو سنگ يا آهن باشيد (۵۰)