و به عهد الهى چون پيمان بستيد وفا كنيد و سوگندهايتان را پس از مؤكد داشتن آنها، مشكنيد، حال آنكه خداوند را بر خود [در آن سوگندها] ضامن گرفته‏ايد، بى‏گمان خداوند از آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۹۱)

و همانند زنى مباشيد كه پشمهايى را كه مى‏بافت، پس از محكم داشتنش، رشته رشته وامى‏تافت، تا سوگندهايتان را دستاويز دغلى كنيد، به خيال اينكه امتى از امت ديگر بيشتر و پيشتر است، جز اين نيست كه خداوند به آن مى‏آزمايدتان، و سرانجام در روز قيامت، [حقيقت‏] آنچه را در آن اختلاف داشتيد برايتان روشن خواهد ساخت‏ (۹۲)

و اگر خداوند مى‏خواست شما را امت يگانه‏اى قرار مى‏داد، ولى هر كه را بخواهد بيراه مى‏گذارد، و هر كه را بخواهد به راه مى‏آورد، و از چون و چند آنچه مى‏كرديد، از شما خواهند پرسيد (۹۳)

و سوگندهايتان را دستاويز دغلى در بين خودتان قرار مدهيد كه لغزش قدمى، پس از استوارى‏اش پيش آيد، و به خاطر آنكه از راه خدا باز داشتيد، عذاب بچشيد و برايتان عذابى سهمگين [در پيش‏] است‏ (۹۴)

و پيمان الهى را به بهاى ناچيزى مفروشيد، زيرا اگر بدانيد آنچه در نزد خداوند است، برايتان بهتر است‏ (۹۵)

آنچه نزد شماست، به پايان مى‏رسد و آنچه نزد خداوند است، پاينده است، و به كسانى كه شكيبايى‏ورزيده‏اند، به بهتر از آنچه كرده‏اند پاداششان را مى‏پردازيم‏ (۹۶)

هر كس از مرد يا زن كه كار نيك كند و مؤمن باشد، به زندگانى پاك و پسنديده‏اى زنده‏اش مى‏داريم و به بهتر از آنچه كرده‏اند پاداششان را مى‏پردازيم‏ (۹۷)

پس چون خواهى قرآن بخوانى، از [شر] شيطان مطرود به خداوند پناه ببر (۹۸)

آرى او بر كسانى كه ايمان آورده‏اند و بر پروردگارشان توكل كرده‏اند، دست ندارد (۹۹)

سلطه او فقط بر كسانى است كه دوستدارش هستند و كسانى كه به خداوند شرك مى‏ورزند (۱۰۰)