ParsQuran
سوره ۱۶: النحل - جزء ۱۴ - ترجمه خرمشاهی

وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ ﴿۶۱﴾
و اگر خداوند مردمان را به خاطر گناه [و شرك‏]شان فرو مى‏گرفت، جنبنده‏اى بر روى زمين باقى نمى‏ماند، بلكه آنان را تا زمانى معين واپس‏مى‏دارد، و چون اجلشان فرارسد، نه ساعتى پس و نه ساعتى پيش افتند (۶۱)
وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ ﴿۶۲﴾
و براى خداوند چيزى را كه خودشان هم خوش ندارند قائل مى‏شوند و به زبانشان به دروغ مدعى مى‏شوند كه بهشت از آن آنان است، حقا كه آتش [دوزخ‏] نصيب آنان است و ايشان [در اين راه‏] پيشتازند (۶۲)
تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۶۳﴾
به خدا كه براى امتهاى پيش از تو هم [پيامبرانى‏] فرستاديم، آنگاه شيطان اعمالشان را در نظرشان بياراست و آن روز او سرور ايشان است و عذابى دردناك [در پيش‏] دارند (۶۳)
وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿۶۴﴾
و قرآن را جز براى اين بر تو فرو نفرستاديم كه [حقيقت‏] آنچه را اختلاف دارند، برايشان روشن كنى، و براى آنكه براى اهل ايمان رهنمود و رحمت باشد (۶۴)
وَاللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ ﴿۶۵﴾
و خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد و با آن زمين را پس از پژمردنش زنده كرد، بى‏گمان در اين براى سخن شنوايان مايه عبرت هست‏ (۶۵)
وَإِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِلشَّارِبِينَ ﴿۶۶﴾
و در چارپايان براى شما عبرتى است كه از شكمهايشان، از ميان سرگين و خون، شيرى پاك به شما مى‏نوشانيم، كه گواراى آشامندگان است‏ (۶۶)
وَمِنْ ثَمَرَاتِ النَّخِيلِ وَالْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿۶۷﴾
و از ميوه‏هاى خرما و انگور هم [شراب‏] مستى‏آور و هم خوراك نيكو به دست مى‏آوريد، بى‏گمان در اين امر براى خردورزان مايه عبرتى است‏ (۶۷)
وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ ﴿۶۸﴾
و پروردگارت به زنبور عسل الهام كرد كه از كوهها و درختان و آنچه برمى‏افرازند [براى خود] خانه بساز (۶۸)
ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿۶۹﴾
سپس از همه ميوه‏ها بخور و راه پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى، [آنگاه‏] از شكمهاى آنها شهدى رنگارنگ مى‏تراود كه در آن شفاى مردمان است، در اين براى انديشه‏وران مايه عبرتى است‏ (۶۹)
وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لَا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ ﴿۷۰﴾
و خداوند [است كه‏] شما را آفريده است و سپس جانتان را مى‏گيرد، و بعضى از شما هستند كه به حد اعلاى فرتوتى مى‏رسند، چندانكه پس از دانستن [بسيارى چيزها] چيزى ندانند، بى‏گمان خداوند داناى تواناست‏ (۷۰)