(به ياد آوريد) زماني را كه ابراهيم گفت پروردگارا اين شهر (مكه) را شهر امني قرار ده و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور نگاهدار. (۳۵)

پروردگارا آنها (بتها) بسياري از مردم را گمراه ساختند هر كس از من پيروي كند از من است و هر كس ‍ نافرماني من كند تو بخشنده و مهرباني. (۳۶)

پروردگارا من بعضي از فرزندانم را در سرزمين بيآب و علفي در كنار خانه‏ اي كه حرم تو است ساكن ساختم تا نماز را بر پاي دارند، تو قلبهاي گروهي از مردم را متوجه آنها ساز و از ثمرات به آنها روزي ده شايد آنان شكر تو را بجاي آورند. (۳۷)

پروردگارا تو ميداني آنچه را ما پنهان و يا آشكار مي‏كنيم، و چيزي در زمين و آسمان بر خدا پنهان نيست. (۳۸)

حمد خداي را كه در سن پيري اسماعيل و اسحاق را به من بخشيد مسلما خداي من دعا را مي‏شنود (و اجابت مي‏كند). (۳۹)

پروردگارا مرا برپا كننده نماز قرار ده و از فرزندان من نيز چنين كن پروردگارا دعاي (ما را) بپذير. (۴۰)

پروردگارا من و پدر و مادرم و همه مؤ منان را روزي كه حساب بر پا مي‏شود بيامرز. (۴۱)

و گمان مبر كه خدا از كارهاي ظالمان غافل است (نه، بلكه كيفر) آنها را تاخير انداخته براي روزي كه چشمها در آن (از ترس و وحشت) از حركت باز مي‏ايستد. (۴۲)

گردنها برافراشته، سر به آسمان كرده، حتي پلك چشمهايشان بيحركت مي‏ماند (چرا كه به هر طرف نگاه كنند نشانه‏ هاي عذاب آشكار است) و (لذا) دلهايشان به كلي (فرو مي‏ريزد و) خالي مي‏گردد! (۴۳)

و مردم را از روزي كه عذاب الهي به سراغشان مي‏آيد بترسان، آن روز كه ظالمان مي‏گويند پروردگارا مدت كوتاهي ما را مهلت ده، تا دعوت تو را بپذيريم، و از پيامبران پيروي كنيم (اما به زودي اين پاسخ را مي‏شنوند كه) مگر قبلا شما سوگند ياد نكرده بوديد كه زوال و فنائي براي شما نيست؟! (۴۴)