اى قوم من از شما براى اين كار مزدى نمى‏طلبم، مزد من [بر عهده كسى‏] نيست مگر بر كسى كه مرا آفريده است، آيا تعقل نمى‏كنيد؟ (۵۱)

و اى قوم من از پروردگارتان آمرزش بخواهيد و به درگاه او توبه كنيد، تا از آسمان بر شما بارانى پيوسته و پيگير بباراند، و قوتى بر قوت شما بيفزايد، و گنهكارانه روى برمتابيد (۵۲)

گفتند اى هود، براى ما حجتى روشن نياورده‏اى و ما رهاكننده خدايان خود به خاطر سخن تو نيستيم و ما به تو ايمان نمى‏آوريم‏ (۵۳)

ما جز اين نمى‏گوييم كه بعضى از خدايان ما به تو گزندى رسانده‏اند، [هود] گفت من خداوند را گواه مى‏گيرم و شما هم گواه باشيد كه من از شركى كه در برابر او مى‏ورزيد، برى و بركنارم‏ (۵۴)

پس همگى در حق من هر كيد و مكرى كه داريد به كار بريد، و مهلتم مدهيد (۵۵)

چرا كه من بر خداوند، پروردگارم، كه پروردگار شما نيز هست، توكل كرده‏ام، هيچ جنبنده‏اى نيست مگر آنكه او [خداوند] حاكم بر هستى اوست، پروردگار من بر راه راست است‏ (۵۶)

پس اگر رو بر تابيد [بدانيد كه‏] من به راستى رسالتى را كه براى شما داشته‏ام، به شما رسانده‏ام و پروردگار من قومى غير از شما را جانشين شما خواهد كرد و به او هيچ زيانى نمى‏توانيد برسانيد، كه پروردگار من نگهبان هر چيز است‏ (۵۷)

و چون فرمان ما در رسيد، هود و كسانى را كه همراه او ايمان آورده بودند، به رحمت خويش نجات داديم و از عذاب سخت رهانيديم‏ (۵۸)

و اين قوم عاد بود كه آيات پروردگارشان را انكار كردند و از پيامبران او سرپيچى كردند و از كار و بار هر زورگوى ستيزه‏جويى پيروى كردند (۵۹)

و هم در اين دنيا و هم در روز قيامت لعنتى گريبانگيرشان شد، بدانيد كه قوم عاد به پروردگارشان كفرورزيدند، هان نفرين بر عاد قوم هود باد (۶۰)