به نام خداوند رحمتگر مهربان

وای بر هر عیب جوی بدگوی! (۱)

همان که ثروتی فراهم آورده و [پی در پی] آن را شمرد [و ذخیره کرد.] (۲)

گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (۳)

این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (۴)

و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (۵)

آتش برافروخته خداست (۶)

[آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (۷)

آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] (۸)

[آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. (۹)