ParsQuran
سوره ۱۰۰: العاديات - جزء ۳۰ - ترجمه خرمشاهی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿۱﴾
سوگند به اسبان تيز تك [جهادگر] كه نفس نفس مى‏زنند (۱)
فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿۲﴾
و سوگند به اخگرانگيزان [از برخورد سمها] (۲)
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿۳﴾
و سوگند به تكاوران بامدادى‏ (۳)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿۴﴾
كه در آنجا گرد برانگيزند (۴)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿۵﴾
و با همديگر به ميانه آن [معركه‏] در آيند (۵)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿۶﴾
كه انسان در برابر پروردگارش ناسپاس است‏ (۶)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿۷﴾
و او بر اين امر گواه است‏ (۷)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿۸﴾
و او [انسان‏] از مالدوستى بخيل است‏ (۸)
أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿۹﴾
آيا نمى‏داند كه چون آنچه در گورهاست زير و زبر شود (۹)
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿۱۰﴾
و راز دلها آشكار گردانيده شود (۱۰)