و بر آنان خبر نوح را بخوان، آنگاه كه به قومش گفت اى قوم من، اگر قيام من و پند دادنم به آيات الهى بر شما گران آمده است، [بدانيد كه من‏] بر خداوند توكل كرده‏ام، شما با شريكانى كه قائليد كارتان را هماهنگ و عزمتان را جزم كنيد، سپس در كارتان پرده‏پوشى نكنيد، آنگاه كار مرا يكسره كنيد و مهلتم ندهيد (۷۱)

و اگر رويگردان شويد بدانيد كه من پاداشى از شما نخواسته‏ام، چرا كه پاداشم تنها بر خداوند است، و دستور يافته‏ام كه از اهل تسليم باشم‏ (۷۲)

اما او را دروغگو انگاشتند، آنگاه او و همراهانش را در كشتى نجات داديم و آنان را جانشين [پيشينيان‏] گردانديم، و دروغ انگاران آيات خود را غرقه ساختيم، پس بنگر كه سرانجام هشدار يافتگان چگونه بود (۷۳)

سپس، بعد از او پيامبرانى براى قومهايشان برانگيختيم، و براى آنان معجزاتى آوردند، ولى آنان بر آن نبودند كه به چيزى كه از پيش انكار كرده بودند، ايمان بياورند، بدين‏سان بر دلهاى تجاوزكاران مهر مى‏نهيم‏ (۷۴)

سپس بعد از ايشان موسى و هارون را با معجزات خويش به سوى فرعون و بزرگان قومش فرستاديم، ولى استكبارورزيدند و قومى گناهكار بودند (۷۵)

و چون حق از جانب ما به سوى آنان آمد، گفتند بى‏گمان اين جادويى آشكار است‏ (۷۶)

موسى گفت آيا اين سخن را درباره حقى كه براى شما آمده است مى‏گوييد؟ آيا اين جادوست، حال آنكه جادوگران رستگار نمى‏شوند (۷۷)

گفتند آيا به سراغ ما آمده‏اى كه ما را از شيوه‏اى كه پدرانمان را بر آن يافته بوديم، بازدارى، و در اين سرزمين رياست از شما دو تن باشد؟ و ما [سخن‏] شما را باور نداريم‏ (۷۸)

و فرعون گفت همه جادوگران دانا را به نزد من آوريد (۷۹)

و چون جادوگران فرا آمدند، موسى به آنان گفت چيزى را كه اندازنده‏اش هستيد، بيندازيد (۸۰)