|
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ
﴿۴﴾
براستى كه انسان را در رنج آفريده ايم (۴)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ
﴿۵﴾
آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت (۵)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا
﴿۶﴾
گويد مال فراوانى تباه كردم (۶)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ
﴿۷﴾
آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است (۷)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ
﴿۸﴾
آيا دو چشمش نداده ايم (۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ
﴿۹﴾
و زبانى و دو لب (۹)
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ
﴿۱۰﴾
و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم (۱۰)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
﴿۱۱﴾
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت نگرى] بالا رود (۱۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ
﴿۱۲﴾
و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست (۱۲)
فَكُّ رَقَبَةٍ
﴿۱۳﴾
بنده اى را آزادكردن (۱۳)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو